Van de week hadden we zo’n ochtend dat alles misging. De kinderen konden niet in hun spel komen, ze maakten ruzie om alles. Er ging een beker om van de een, over de puzzel van de ander. (Wat een bende maakt dat, met 50 natte kartonnetjes.) Puzzel kapot dus. Kind boos. En mijn theepauze van dat moment schoot er dus bij in. We gingen naar buiten, maar toen we alle jassen en laarzen aan hadden moest er een naar de wc. Geen seconde rust had ik aan mijn hoofd. Continu schakelen, oplossen, meedenken en bemiddelen. En alles wat je oppert word met veel gemopper en gehuil afgewimpeld. Tijd voor mezelf? Dat lukte echt even niet.
Zulke dagen vragen veel van je als moeder. Enorm veel! Onderschat dat niet. Zeker als je energie toch al wat te wensen overlaat, dan zuigen al die incidentjes je letterlijk leeg. Dat herken je misschien, dat het op een gegeven moment voelt alsof je tong op je tenen hangt en je hoofd op ontploffen staat terwijl het nog maar 9:45u in de ochtend is. Hoe ga je daar dan mee om? Hoe reageer je, of wat kan je doen om toch jezelf niet echt voorbij te lopen?
Ik ging proberen om dat in een post te zetten, maar dat werd te lang. Dus daarom maakte ik er maar een blog over. Kan ik bepaalde punten net wat beter toelichten. Ik ga dus niet uitleggen hoe je dit soort dagen kunt voorkomen, of wat je de volgende keer beter van tevoren anders kunt aanpakken. Nee, life happens. Het gebeurt gewoon wel eens dat je dag zo loopt. Bij iedere moeder (mocht dat een troost zijn: bij deze;))
Ik neem je mee in wat er op zo’n moment gebeurt; in jou en in je gezin. En laat je zien hoe jij daar invloed op kunt hebben, zodat de sfeer en jouw stemming ten goede veranderen.
Misschien raak je in zo’n situatie wel gefrustreerd. De ene ruzie is nog niet opgelost, of er wordt alweer een volgend probleem gemaakt. Zo kom je nergens aan toe! Of je wordt boos. Op je kinderen, op jezelf. Wat een nare dag, alles gaat mis! Je zit zo IN de situatie dat je er geen grip meer op hebt. Je wilt nog zoveel doen, maar op deze manier kom je nergens aan toe. 40 keer per dag moet je hetzelfde uitleggen, of eindeloos waarschuwen. En eerlijk? Ik voel me op zo’n dag ‘het knechtje’. Alleen maar klaarstaan voor de behoeften van anderen, zonder zelf even op adem te kunnen komen.
Ik weet inmiddels: Op het moment dat ik me een knechtje voel, wordt het tijd voor actie! Want ik wil niet op die manier het moeder-zijn ervaren. Ik hoef me ook niet zo te voelen. Daar ben ik zelf bij. Als ik het moeder-zijn zo ervaar, betekent dat dat er over mijn grenzen wordt gegaan. Dat ik overprikkeld ben, en dat het dus aan mij is om daar iets aan te doen. Ik ben tenslotte de volwassene. Ik ben dan boos, geïrriteerd of ontevreden. Dat wil ik niet zijn. Ik heb daar zelf verantwoordelijkheid in te nemen. Het ‘knechtjes gevoel’, de geïrriteerdheid of de boosheid zijn voor mij dus signalen dat ik bij moet sturen. Bijsturen op mijn grenzen. Bijsturen in mijn dagplanning en bijsturen in mijn gedrag en houding naar mijn kinderen en naar mezelf. Weet jij met welke signalen jouw lijf aangeeft dat je bij mag sturen?
Maargoed, tijd voor actie dus. Welke actie? Meestal ga ik iets doen wat ons allemaal goed doet. Elk gezin heeft wel activiteiten die je allemaal leuk vind, of waar je altijd wel voor te porren bent. Dat is in ons geval buiten een eind lopen, of lekker voorlezen onder een kleedje op de bank. Niet dat we daar dan opeens zin in hebben, nee, ik geef mezelf dan een mentale schop onder m’n kont om dat echt even te gaan doen. Omdat ik weet dat het resultaat positief is.
Maar, zoiets doen helpt alleen als ik OOK mijn gedachten aanpak. Wat jij denkt, bepaald voor een enorm deel hoe jij je voelt. En hoe jij je voelt, zo gedragen je kinderen zich vaak. Het lijkt dus niet alleen zo, dat je kinderen verveelder of hangeriger zijn als jij je toch al niet fit voelt. Het IS echt zo!
Dus. Heb je eens zo’n dag, dan is dat gewoon het leven. Overkomt de beste. En je hebt het daar voor die dag mee te doen. Hoe kun je dat nou makkelijker accepteren? Meegaan in de ‘flow’ van het moment? En er uiteindelijk het beste van maken voor jezelf en je gezin?
Drie dingen.
1. Pas je verwachtingen aan. Wat waren je verwachtingen van de dag? Van het moment? Had je plannen? Wilde je dingen in huis doen, of iets afronden voor je werk? En frustreert het je dat je continu wordt onderbroken? En wat waren dan je verwachtingen van je kinderen? Dat ze de hele morgen zonder ruzie zouden spelen? Dat ze tijdens het buitenspelen in ieder geval niet van hun fiets zouden vallen, en huilend binnen komen rollen terwijl jij aan de telefoon bent? Is zoiets reëel?
Verwachtingen zijn er vaak onbewust. Die hebben we vaak ook zonder rekening te houden met het totale plaatje. Zonder je te realiseren dat er kinderen rondlopen, terwijl jij van plan was de keuken te poetsen in een uurtje, om maar wat te noemen. Dat lukt dan niet. Pas die verwachtingen dus aan. Als je jezelf toestemming geeft dat het prima is als je vandaag alleen maar de zorg voor je kinderen doet, zul je je opgelucht voelen. (en elk schone deurtje in de keuken is dan mooi meegenomen!)
Er zijn altijd dingen die echt vandaag of NU moeten gebeuren. Probeer dat dan goed voor te bereiden of in te dekken. Dat jij gaat bellen, als je kinderen een filmpje kijken bijvoorbeeld.
2. Gedachten kun je kiezen. ‘Alles gaat mis vandaag!’ ‘Ik kom ook nergens aan toe zo!’ zijn gedachten die jou NIET gaan helpen om een fijne dag te krijgen. Wat je denkt, bepaald voor een enorm deel hoe jij je voelt, zagen we eerder in de blog al. Kies dus wat je wilt denken over de dag. Misschien klinkt dit heel ‘gemaakt’ voor je. Dat snap ik. Probeer het eens, en ervaar hoe het werkt voor jou. Dat kan in ieder geval nooit kwaad.
Bedenk wat echt belangrijk voor je is. Vind je het belangrijk om blije kinderen te hebben, en tijd met hen door te brengen? Of werk je liever aan je to-do lijstje voor die dag?
3. Verwerken. Het was een pittige dag voor je. Je hebt nauwelijks tot geen tijd voor jezelf gehad. Je moest door, want je bent moeder. Je kinderen hebben zorg nodig. Het is je gelukt om uit de negativiteit te komen, door iets leuks te gaan doen en je gedachten te sturen. Dat scheelde, want het gevoel dat je energie wegsijpelde werd minder (of niet!).
Maar… de intensieve dag heeft impact gehad op jou. Je energielevel is gedaald, en het kost tijd en rust om dat weer op peil te krijgen. Ook dat moet je niet onderschatten. Na zo’n dag is het handig om voor jezelf te bedenken wat jij nodig hebt om het tekort aan energie weer aan te vullen in de komende dagen. Dat kan van alles zijn. Verschilt natuurlijk ook hoe je in je vel zit. Of je echt een burn-out hebt, of dat je minder diep zit maar wel flink last kan hebben van deze overbelastende dag. Misschien heb je helemaal geen stressklachten, maar wel af en toe zo’n pittige dag. Dan is de hersteltijd minder lang, maar je mag hem wel nemen!
Je kunt jezelf voornemen om de komende 2 dagen alleen het hoognodige in huis te doen. En tijd te nemen voor een middagdutje of een uurtje met je boek op de bank. Je kunt overleggen met je man of hij iets kan betekenen. Je kunt misschien creatief zijn met het eten, en makkelijk of voor 2 dagen eten klaarmaken. Wat het ook is: Kijk niet alleen maar naar de witte of volgeschreven regels in je agenda. Bekijk je planning, en voel in je lijf of je ertegenop ziet, of dat je zin hebt in die dag. Dat mag je richtlijn zijn. Zie je tegen de dag op als je naar je planning kijkt? Wat kun je dan doen, zodat dat opzien verminderd of weggaat? (En ja! Dat is soms iemand teleurstellen omdat je een bezoekje af moet zeggen.)
Vind je het lastig om voor jezelf te bepalen wat een goede planning is? Of weet je niet hoe je aanpassingen kunt maken en ruimte kunt creëren voor eigen herstel? Via het contactformulier kun je je vraag aan mij stellen. Ik denk dan met je mee!
Liefs, Arja
