Het gevoel van continu ‘aan’ staan is voor veel moeders een bekend gevoel. De hele dag door gebeurt er van alles en als moeder in een gezin met (kleine) kinderen, ben jij vaak degene die erbij wordt betrokken om iets te regelen of recht te trekken. En dat niet alleen! Je bent als moeder veelal ook gericht op de behoeften van je kinderen. Moet peuter een dutje doen vanmiddag of kan het een keertje zonder? Kind is zo obstinaat, zou er iets voorgevallen zijn op school? Baby is zo onrustig, zie je misschien iets over het hoofd? Dat schakelen tussen al die verschillende behoeften vraagt enorm veel van je hoofd en is dus ook een oorzaak van die continue staat van paraatheid.
Dat ‘aan staan’ houdt voor verschillende moeders ook weer iets anders in. De een vertaalt het als ‘gejaagdheid’. Een ander ervaart het meer als een gevoel van onrust. Zeker als je, naast het moeder zijn, nog allerlei andere taken te doen hebt is de kans groot dat je dit gevoel regelmatig, zo niet continu in je lijf voelt. Misschien is het inmiddels zo ingeburgerd in je leven, dat het voor je gevoel gewoon bij het moeder-zijn hoort. En dat zou ik oprecht jammer vinden! Want toen je als meisje nadacht over hoe het zou zijn om moeder te zijn, hoe zag dat er dan in je gedachten uit? Een gestrest leven? Amper energie om je kinderen te corrigeren of (1 op 1) echt even aandacht te geven? Of zag je jezelf meer als liefdevolle moeder, die tijd en aandacht had voor haar kinderen? Die geduld had met peuterbuien en de humor in zag van boevenstreken? Die de tijd nam om in de lentezon een rondje te wandelen en lekker vaak naar de speeltuin of kinderboerderij te gaan?
En nu weet ik wel dat je meisjesdroom waarschijnlijk niet volledig representatief is voor de realiteit. ‘Het leven’ brengt vanzelf vaak genoeg dingen op je pad, waar je als kind geen idee van had. Daardoor raak je ook makkelijk die gedachten kwijt, over hoe jij de dingen voor je zag. Maar het beeld dat je als kind had van je rol als ouder, zegt wel iets over jouw verlangen. Over hoe je zou willen zijn. Over wat jij je kinderen mee wilt geven, en welk voorbeeld je voor hen wilt zijn. Misschien zijn er dingen van je eigen ouders, die jij als kind lastig vond en heb je je vroeger voorgenomen om dat in ieder geval anders aan te pakken! En hoe gaat dat nu? Lukt je dat?
Voordat ik burn-out raakte was dit gevoel van ‘aan staan’ continu aanwezig. Ik voelde me opgejaagd. Kreeg voor mijn gevoel niks voor elkaar, terwijl ik zoveel wilde doen. Was veel vaker kortaf naar mijn kinderen dan ik zou willen. Daardoor vond ik mezelf als moeder tekort schieten. Ik kon niet eens zorgeloos genieten van mijn kleintjes, omdat ik in mijn hoofd druk was met van alles en nog wat. Taken in huis, hoe ik vond dat ik zou moeten zijn of doen. En dat ik daar in gedachten mee bezig was nam ik mezelf dan weer kwalijk, omdat het ten koste ging van ontspannen en genieten met mijn kinderen.
Mijn agenda stroomde ook als vanzelf vol met allerlei afspraken. Ik ging zelf akkoord met die afspraken, en toch voelde het alsof ik geleefd werd. Als ik ja of nee zei tegen een afspraak keek ik puur naar de lege regels in mijn agenda. Op basis daarvan besliste ik of een afspraak paste in de planning, zonder er bewust mee bezig te zijn of de afspraak wel uit kwam. Ik bedoel daarmee dat ik er niet bij stilstond welke impact een afspraak had op mijn dag. Of op het humeur van mijn kinderen. Van visite worden mijn kinderen bijvoorbeeld heel moe. Als ik dat op een ochtend deed, moest ik niet smiddags ook nog boodschappen hoeven doen bijvoorbeeld. Want daar had ik zelf de energie niet voor, omdat de zorg voor 2 vermoeide kinderen al ingewikkeld genoeg was.
Omdat ik meer aan het overleven was, kon ik niet overzien hoe ik dingen anders aan kon pakken. Nu is dat wel anders! Wat dit betreft is mijn burn-out een soort resetknop geweest. In het begin was mijn agenda namelijk leeg, omdat ik nergens energie voor had. Nieuwe start dus. Ik besloot toen: Als ik het NU niet goed aanpak, en NU niet ga plannen zoals haalbaar is voor mij en hoe ik als voorbeeld voor mijn kinderen wil zijn, dan gaat het me nooit meer lukken. Ik had de tijd en de rust gehad om stil te staan bij mijn grenzen. Te bedenken, te voelen, en te besluiten hoe ik mijn agenda in wilde delen en mijn planning vorm wilde geven. Dat ben ik dus ook gaan doen. Heel bewust. Tot op de dag van vandaag. Ik wilde niet meer geleefd worden. Ik wilde niet meer een agenda hebben waar ik gestresst van werd als ik hem open sloeg. Ik wilde durven kiezen voor activiteiten die mij goed doen. En ik wilde NEE durven zeggen tegen mensen die met een voorstel kwamen voor een afspraak op een dag of tijd die mij niet uitkwam.
Hoe ik dat heb geleerd? Door voor mezelf te bepalen waar mijn grenzen liggen. Ik ben er ZO van overtuigd dat het kennen van je grenzen echt ‘key’ is voor een leven waarin je meer rust ervaart en meer de vrouw en moeder kunt zijn die je graag wilt. Als je grenzen kent, weet je namelijk ook wat jij belangrijk vind. Waar je blij van wordt. Wat jou veel energie kost. En welke keuzes je te maken hebt om het leuk te houden in je gezin. Ik ervaar dat elke dag. Door bijvoorbeeld naast elkaar te houden wat ik allemaal WIL en welke MOGELIJKHEDEN ik heb op een dag. Door dat in elkaar te passen kan ik het veel makkelijker accepteren dat ik niet alles heb gedaan wat ik wilde. Mijn lijstje ‘wat ik wil’ past namelijk meestal niet eens in 48 uur. Laat staan in 24-7 uur slaap=17 uur…
Omdat ik toen, in de burn-out, heb besloten niet meer geleefd te willen worden, heb ik nu een planning die past bij mij. Bij ons gezin. Ik durf te kiezen voor wat ik belangrijk vind, maar ook een tegenvoorstel te doen aan een ander in plaats van mij altijd te schikken naar de plannen van de ander. En wat een bevrijding is dat! Misschien vind je dat een overdreven woord, maar het voelt zoveel lichter om jezelf gewoon die toestemming te geven. Die toestemming om je eigen plannen te maken, je eigen voorstellen te doen waar jouw gezin het beter op doet. Waar jouw energie minder door opgeslorpt wordt. En andere mensen? Die staan prima open voor jouw plannen. En zo niet, dan hoor je ze wel!
Door dit leerproces van afgelopen jaren groeide bij mij het idee om deze kennis te delen met andere moeders. Soms zit je gewoon vast in het leven van alledag en overzie je niet hoe je bepaalde dingen anders aan kan pakken, terwijl je wel baalt van bepaalde dingen en je ze dolgraag anders zou willen doen. Een duwtje in de goede richting kan dan fijn zijn! Wil jij ook dat duwtje hebben zodat je meer de moeder uit je meisjesdroom kan zijn? Deze kennis heb ik gebundeld in de training Grenzen (H)erkennen. Op de homepage van mijn website kun je precies lezen waar deze cursus jouw bij kan helpen.